يکي از پيامد‌هاي اين حوادث رانندگي عزادار شدن جمعي از خانواده‌هاست که فرزندانشان را از دست مي‌دهند و بروز مشکلاتي براي خانواده‌هاي دانشآموزان مجروح است که در پي درمان فرزندشان هستند. کسي منکر برگزاري اردوهاي راهيان نور نيست، ولي بحث بر سر نحوه برگزاري اين اردوهاست، شهريور سال 90در همايش توجيهي اردوهاي راهيان نور درس آمادگي دفاعي دانشآموزان سال دوم متوسطه(طرح مدرسه تا مدرسه)که در ستاد فرماندهي سپاه محمد رسول‌الله(ص) تهران بزرگ با حضور مسئولان اردوهاي راهيان نور برگزار شد، مديرکل آموزش و پرورش شهر تهران در سخناني عجيب اعلام کرد که پس از بررسي کارشناسي به اين نتيجه رسيديم که اعزام دانشآموزان به اردوهاي راهيان نور با اتوبوس «امن‌تر» از قطار است.
سيد‌علي يزدي‌خواه تصريح کرد: «تا سال گذشته دانشآموزان را با قطار به اردوهاي راهيان نور اعزام مي‌کرديم که با توجه به مشکلات آن تصميم گرفتيم اتوبوس جايگزين قطار شود و دانشآموزان با اتوبوس به مناطق عملياتي بروند.» برخي از حاضران در آن همايش از اين سخنان متعجب شدند، زيرا بسياري از کارشناسان بر اين باور هستند که قطار، امن‌ترين وسيله ارتباطي است، به هر روي از سال 90دانشآموزان با اتوبوس به اردوهاي راهيان نور اعزام شدند که نتيجه آن افزايش نگران‌کننده آمار تلفات است.
اکنون پس از گذشت بيش از يک سال از اينکه آموزش و پرورش به اين نتيجه رسيده که دانشآموزان را با اتوبوس به اردوهاي راهيان نور اعزام کند، هر روز بر آمار تلفات افزوده مي‌شود و اگر همين روند ادامه يابد يقينا آمار تلفات نسبت به سال گذشته تحصيلي افزايش خواهد داشت. بهمن‌ماه 90طي تصادف مرگبار اتوبوس راهيان نور دانشآموزان مشهدي در استان لرستان، سه دانش‌آموز کشته و 13دانش‌آموز نيز مجروح شدند. مديرکل آموزش و پرورش استان خراسان رضوي در حاشيه تدفين قربانيان اين حادثه در سخناني اظهار کرد: «زيرساخت‌ها در خوزستان آماده نيست و اتوبوس‌هايي که در آنجا استفاده مي‌شود، از رده خارج هستند.»
آماده نبودن زيرساخت‌ها
برگزاري صحيح اردوهاي راهيان نور براي آشنايي دانشآموزان با رشادت‌ها و ايثارگري‌هاي رزمندگان در ايام دفاع‌مقدس ضروري است، ولي به شريط اينکه امکانات برگزاري چنين اردوهايي مهيا باشد و تنها در انديشه افزايش آمار دانشآموزان اعزام شده به اين اردوها نباشيم. افزايش تلفات جاده‌اي اردوهاي دانش‌آموزي و پاسخگو نبودن مسئولان مربوطه موجي از نگراني در بين خانواده‌هايي که فرزندشان در سال دوم دبيرستان درس مي‌خواند ايجاد کرده است، با توجه به سوانح اردوها يک پرسش اساسي مطرح مي‌شود؛ چرا دانشآموزان که آينده‌سازان اين کشور هستند بدون درنظر گرفتن امکانات و تمهيدات لازم و ضروري به اردو فرستاده مي‌شوند؟
آيا همچنان بايد شاهد اعزام دانشآموزان به اردو با اتوبوس‌هاي فرسوده و حتي ازرده‌خارج (به گفته مديرکل آموزش و پرورش خراسان رضوي) باشيم؟
چه‌کسي پاسخگوست؟
اعزام دانشآموزان سال دوم دبيرستان در سال تحصيلي 92-91 به اردوهاي راهيان نور در آغاز راه است و به گفته مسئولان وزارت آموزش و پرورش امسال يک ميليون نفر از دانشآموزان در قالب کاروان‌هاي راهيان نور به مناطق عملياتي دوران دفاع‌مقدس اعزام مي‌شوند، بايد مسئولان مربوطه راهکاري بينديشند، يقينا آنها نيز چنين چيزي را برنمي‌تابند که فرزندان مردم در سوانح جاده‌اي کشته شوند.
معمولا در چنين مواردي مسئولان دولتي پاسخگو نيستند، وزير آموزش و پرورش سال گذشته در واکنش به يکي از سوانح که براثر واژگوني يک دستگاه اتوبوس حامل دانشآموزان شاهرودي اردوي راهيان نور در محور گرمسار منجر به کشته و زخمي شدن چند دانش‌آموز شد، اعلام کرد: «درباره اين حوادث من مسئول نيستم، از مسئولان حمل‌ونقل در اين رابطه بپرسيد.»
حاجي‌بابايي ديروز نيز در پاسخ به پرسش جمعي از خبرنگاران درباره حادثه کشته شدن 26دانش‌آموز بروجني و زخمي شدن چند دانش‌آموز ديگر تنها به بيان اين جمله بسنده کرد: «از مسئولانش بپرسيد.» به هر روي تاکنون هيچ مسئولي خود را موظف به پاسخگويي نمي‌داند و همچنان اين پرسش بي‌پاسخ مانده است، چه‌کسي بايد پاسخگو باشد؟